Het inzicht
Vorig jaar zat ik in gesprek met een oudere man over de dood. Hij vertelde mij dat hij heel erg bang was voor de dood. Dat hij er liever helemaal niet over na dacht. Er liepen bij hem zelfs rillingen over zijn lijf, terwijl wij ons gesprek door zetten. “Wat apart”, was mijn gedachte. “Hoe kun je hier zo bang voor zijn? Als het iets is waar niemand aan kan ontkomen?” En toen kwam ik tot een heel mooi inzicht: ik ben niet meer bang voor de dood. Ik heb de dood volledig geaccepteerd. Als ik eraan denk dan denk ik aan rust, maar dit is niet altijd zo geweest.
Van doodsbang naar verlangen
Vroeger had ook ik een enorme angst voor de dood. Vanaf mijn 12de jaar heb ik geleefd met een extreme angst. Maar echt totale paniek. Dit was ontstaan doordat ik op school een film over geesten te zien kreeg die voor 16 jaar en ouder was. Ik vroeg wel of ik op de gang mocht zitten om huiswerk te maken, maar dat mocht niet. Als ik de film niet wilde zien, dan keek ik maar naar mijn tafel.
Daarnaast had ik nog een vriendinnetje die me allerlei verhalen over geesten vertelde. Alles bij elkaar zorgde het ervoor dat het in mijn hoofd niet helemaal goed ging. Ik werd doodsbang. Doodsbang voor geesten, maar ook voor de dood. Doordat ik totaal niet met deze angst kon omgaan, heb ik hier jaren last van gehad. Dit uitte zich in het niet durven slapen. Dit hield in dat ik jarenlang drie hooguit vier uurtjes per nacht sliep. Uiteindelijk raakte ik helemaal opgebrand. Wat er op mijn 18de tot leidde dat ik een Burn-out kreeg waarop een zware depressie volgde. Van daaruit ging het van angst voor de dood naar een verlangen naar de dood.
Eindelijk niet meer in strijd met mezelf.
Het dagdromen
In mijn vorige blog heb ik jullie verteld over mijn depressiviteit en dat ik suïcidaal was. Ik droomde er ook graag over. Over hoe opgelucht ik me zou voelen. Eindelijk niet meer in strijd met mezelf. Waar ik heen zou gaan. Ja, ik geloof erin dat de dood niet ons einde is en dat er weer een mooi nieuw avontuur begint.
Ook was ik al mijn eigen begrafenis gaan vormgeven. Ik zou graag begraven willen worden en met plantjes willen worden omgeven die veel kleurrijke bloemetjes hebben. Tijdens de uitvaart zou ik graag het nummer van Enya willen horen. Boadice. Deze staat namelijk voor mijn grootste passie, dansen. Altijd als ik dit nummer hoor, ben ik in mijn hoofd op mijn allereerste balletschool. Ook wilde ik graag een mooi positief nummer. Voor een lange tijd kon ik deze niet vinden, maar heb hem nu gevonden. Follow the sun, van Xavier Rud. Een nummer die mij altijd een geluksgevoel geeft. Een gevoel van vrijheid. En nu zou ik ook graag Maan willen toevoegen met: “ze huilt, maar ze lacht”. Dit nummer raakt mij enorm en ik kan er ontzettend goed mee resoneren. Graag zou ik een witte kist willen met veel, heel veel rode rozen. Gewoon omdat ik die het mooiste vind. Ook zou ik het mooi vinden als mensen in het wit zouden komen in plaats van zwart. Omdat ik niet vind dat de dood iets donkers is. Het is het begin van een nieuw avontuur. Deze acceptatie met de dood is denk ik gekomen doordat ik er voor zo een lange tijd enorm naar heb verlangd.
“Ik wil mijn mooiste leven leven!”
In het Nu willen leven
Voor een lange tijd heb ik het gevoel gehad te hebben stilgestaan. Een gevoel van ik was er wel, maar ik was er niet. Ken je die? Continu heb ik gestaan in de modus van overleven.
En nu denk ik alleen maar “Ik wil mijn mooiste leven leven!” Het wordt tijd om Nu te gaan leven. En voor het eerst in een zeer lange tijd denk ik ook dat ik daar echt klaar voor ben. Niet meer te veel stilstaan bij alle zorgen, maar dromen over morgen. Wat voor moois staat er nu weer voor de deur?! Voor het eerst in mijn leven kan ik vroeg opstaan en kijk ik daar ook echt naar uit. Iedere dag weer voelt voor mij als een feestje, omdat ik nu met volle overtuiging een leven aan het creëren ben wat ik graag wil leven.
Hoe ik dit allemaal heb gedaan kun je teruglezen in mijn eerste blog. En komende blogs zal ik al mijn tools die ik heb meegekregen met jullie gaan delen. Maar ik wilde deze ervaring over de dood graag met jullie delen, omdat ook dit voor mij een hele mooie ontwikkeling is na een zeer moeilijke tijd.
Je kunt een vlinder niet helpen met ontpoppen, maar ik zie je, ik voel je, ik hoor je.
Comments